Ciri-ciri bahasa Melayu Kuno
• Terdapat kata pinjaman daripada Sanskrit.
• Bunyi ‘b’ ialah ‘w’. Contoh: ‘wulan’ untuk ‘bulan’.
• Tiada bunyi ‘e pepet’. Contoh: ‘dngan’ atau ‘dangan’ untuk ‘dengan’.
• Imbuhan ‘mar’ menggantikan ‘ber’. Contoh: ‘marlapas’ untuk ‘berlepas’.
• Awalan ‘ni’ menggantikan ‘di’. Contoh: ‘niperwuat’ untuk ‘diperbuat’.
• Mempunyai ‘konsonan apresiasif’ iaitu ‘bh, th, ph, dh, kh, h’. Contoh: ‘sukhashitta’.
• Huruf ‘h’ hilang dalam BM moden. Contoh: ‘semuha’ menjadi ‘semua’, ‘sahaya’ menjadi ‘saya’.
Ciri-ciri Bahasa Melayu Klasik
• Ayat panjang, berulang, pasif, dan berbelit-belit.
• Menggunakan bahasa istana. Contoh ‘tuanku’.
• Kosa kata Arkaik dan jarang digunakan. Contoh ‘ratna mutu manikam’, ‘edan kesmaran’ (mabuk asmara), ‘masyghul’ (bersedih).
• Banyak menggunakan perdu perkataan (kata pangkal ayat). Contoh – ‘sebermula’, ‘alkisah’, ‘hatta’, ‘adapun’.
• Banyak menggunakan ayat songsang (pendepanan pradikat)
• Banyak menggunakan partikel ‘pun’ dan ‘lah’.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan